Tym razem temat wpisu został wybrany głosowaniem w grupie Po Prostu Włoski – Parliamo italiano 🙂 Mowa zależna i niezależna w języku włoskim najczęściej pojawia się w książkach na zaawansowanych poziomach, ale niektóre podstawowe zasady warto znać nawet jeśli nie jesteśmy jeszcze na bardzo wysokim poziomie. Właśnie w taki sposób spróbuję przedstawić zasady, żeby osoby mniej zaawansowane też mogły bez problemu coś z tej lekcji wynieść.
Czym jest mowa zależna i niezależna?
Dla tych, którzy nie lubią nazywać rzeczy po imieniu w gramatyce krótkie przypomnienie czym jest mowa zależna i niezależna, jak zwykle na przykładzie.
Mowa zależna:
Ona mówi, że masz rację.
Mowa niezależna:
Ona mówi: „Masz rację”.
A teraz zobaczmy co się dzieje w języku włoskim.
Konstrukcja mowy zależnej
Tak jak w wielu językach, również w języku włoskim występuje następstwo czasów w mowie zależnej, czyli cofamy się o czas do tyłu w stosunku do czasu użytego w mowie niezależnej (chociaż zobaczymy w dalszej części wpisu, że nie zawsze tak jest).
Zmianie ulegają również podmioty, określenia czasu i miejsca, przymiotniki wskazujące i dzierżawcze itp.
Zacznę właśnie od listy tych elementów, które się zmieniają ponieważ to jest dość ważne i przyda nam się w dalszej części artykułu.
Zmiana zaimków osobowych (podmiotów) i dzierżawczych
io, tu, lui, lei, Lei –> lui, lei
noi, voi, loro –> loro
mio, tuo, suo –> suo
nostro, vostro, loro –> loro
np.
“Ti telefono più tardi” –> Ha detto che gli/le telefona più tardi.
“Maria, vai da tua madre stasera?” –> Ho chiesto a Maria se va da sua madre stasera.
Zmiana zaimków wskazujących i przysłówków miejsca
questo –> quello
qui –> lì
qua –> là
np. “Questa non è la mia penna” –> Dice che quella non è la sua penna.
Zmiana przysłówków czasu
oggi –> quel giorno
stamattina –> quella mattina
domani –> il giorno dopo
fra una settimana –> la settimana dopo/seguente/successiva
ieri –> il giorno prima/precedente
ieri sera –> la sera prima
un’ora fa –> un’ora prima
tre giorni fa –> tre giorni prima
tra poco –> poco dopo
ora –> allora, in quel momento
poco fa –> poco prima
np. “Stasera vado al cinema” –> Ha detto che quella sera andava al cinema.
Pytania w mowie zależnej
Często słyszę w pytaniach che i to jest błąd!
Pytania w mowie zależnej zawsze są wprowadzane przez se (jeśli pytanie nie zaczyna się od zaimka pytajnego)
Ha chiesto: “Sai la risposta?” –> Ha chiesto se sapeva la risposta.
Ha chiesto: “Che ore sono?” –> Ha chiesto che ore erano. (tutaj nie dodajemy se)
Zamiana czasowników w mowie zależnej gdy mowa o przeszłości
Powtórzę jeszcze raz to co w nagłówku: gdy mowa o przeszłości to cofamy się o jeden czas do tyłu. Mam na myśli sytuacje, w których to co jest przekazywane dotyczyło przeszłości lub działo się w przeszłości. W takich sytuacjach główne zdanie będzie w czasie przeszłym (passato prossimo, imperfetto, passato remoto), natomiast zdanie podrzędne będzie ustalone według schematu:
indicativo presente –> indicativo imperfetto
Ha detto: “Devo andare” –> Ha detto che doveva andare.
passato prossimo –> trapassato prossimo
Ha detto: “Ho studiato molto oggi” –> Ha detto che aveva studiato molto quel giorno.
passato remoto –> trapassato prossimo
Ha detto: “Da piccola viaggiai molto con i miei genitori” –> Ha detto che da piccola aveva viaggiato molto con i suoi genitori.
futuro –> condizionale composto
Da piccola diceva: “Da grande farò la maestra” –> Da piccola diceva che avrebbe fatto la maestra.
condizionale –> condizionale composto
Ha detto: “Vorrei tornare a casa” –> Ha detto che sarebbe voluto tornare a casa.
imperativo –> infinito semplice + DI
Ha gridato: “Torna subito” –> Ha gridato di tornare subito
Jak widzisz, na liście nie ma wszystkich możliwych czasów. Warto tu zaznaczyć, że kilka z nich w ogóle się nie zmienia, nigdy:
imperfetto, trapassato prossimo, congiuntivo imperfetto i trapassato pozostają bez zmian
Zamiana czasowników w mowie zależnej gdy mowa o teraźniejszości lub przyszłości
Jeżeli akcja, o której mowa jeszcze się nie wydarzyła lub dotyczy teraźniejszości lub przyszłości to nie należy zmieniać czasów. Samych czasów! Podmioty i inne słówka ulegają zmianie zgodnie z zasadami.
Zobaczmy kilka przykładów:
Anna dice: “Il cane abbaia” –> Anna dice che il cane abbaia.
Ola dice: “Oggi studierò il discorso diretto” –> Ola dice che oggi studierà il discorso diretto.
Lei domani mi dirà: “Sono stata al cinema oggi” –> Lei domani mi dirà che è stata al cinema quel giorno.
Zamiana trybu na congiuntivo w mowie zależnej
I tu zaczyna się część dla bardziej zaawansowanych, bo wkraczamy już w temat użycia trybu congiuntivo.
Z czego bierze się konieczność użycia tego trybu w mowie zależnej? Z tego, że nie musimy używać tylko czasownika dire żeby coś przekazać. Możemy użyć też takich czasowników jak: chiedere, credere, pensare, ritenere, itp. Jeżeli czasownik, jakiego używamy wymaga congiuntivo to właśnie w ten sposób powinniśmy zamienić czasowniki:
indicativo presente –> congiuntivo imperfetto
Paolo ha chiesto: “Devi andare a casa?” –> Paolo ha chiesto se dovesse andare a casa.
passato prossimo / passato remoto –> congiuntivo trapassato
Paolo ha chiesto: “Sei tornata tardi a casa?” –> Paolo ha chiesto se fosse tornata tardi a casa.
imperativo –> congiuntivo presente/imperfetto
Paolo dice: “Andatevene” –> Paolo ordina che se ne vadano. (congiuntivo presente bo akcja dotyczy teraźniejszości)
Paolo ha detto: “Andatevene” –> Paolo ha ordinato che se ne andassero. (congiuntivo imperfetto bo akcja dotyczy przeszłości)
Podobnie tutaj, tak jak pisałam wcześniej, nie zawsze zachodzi potrzeba zmiany czasów. W tym przypadku, jeżeli akcje dotyczą teraźniejszości to zamieniamy po prostu tryb, bez zmiany czasu. Czyli np.
Anna dice: “L’italiano è facile” –> Anna pensa che l’italiano sia facile.
Jeżeli macie jeszcze jakieś pytania to śmiało! Albo tu w komentarzach, albo na grupie 😉 Tam też jestem cały czas i czuwam 😉
Dodaj komentarz